Tarte tatin

Dziś sennie,

jesiennie i

słodko dzięki

Tarte tatin.

Pyszne półkruche ciasto, miękkie jabłka i karmel..

Coś akurat na jesień. I coś niebywale łatwego po moim ostatnim słodkim szaleństwie!

Można podawać z bitą śmietaną albo lodami.

Ja wybrałam bez dodatków :-)

Piekłam w wiekowej patelni, lubię takie :-)

Tarte tatin to taki przysmak z dawnych lat. Dokładnie z XIX wieku.

Pasuje idealnie do tej jesiennej scenerii zza okna.

I jest pyszne!

:-)

Tarte tatin

półkruche ciasto:

300g mąki pszennej

150g masła

2żółtka

75g cukru

cukier waniliowy

2łyżki śmietany

olejek migdałowy (opcjonalnie)

Masło rozkruszyć w mące, jak na kruszonkę.

Żółtka utrzeć z cukrem i cukrem waniliowym na białą, puszystą masę (kogel-mogel). Dolać śmietanę.

Masę żółtkowo-śmietanową wlać do mąki z masłem, wymieszać porządnie, ale krótko.

Zawinąć w folię spożywczą, wstawić do lodówki na czas przygotowywania karmelu i jabłek.

karmel:

125g cukru (najlepiej cukru pudru)

100g wody

25g masła

+ 4jabłka

Jabłka obrać, wyciąć gniazdka nasienne, pokroić na ćwiartki.

Wlać wodę na patelnię, dosypać cukier. Nie mieszać łyżką, ale lekko potrząsać patelnią.

Poczekać 10-15min aż cukier się rozpuści i całość nabierze złotego koloru.

Dodać masło i roztopić oraz pomieszać z karmelem poprzez poruszanie patelnią (nie mieszamy łyżką!)

Zdjąć z ognia.

Ułożyć na karmelu pokrojone jabłka.

Położyć patelnię znów na palniku, zmniejszyć ogień do minimum.

Trzymać na ogniu ok. 10min, aż jabłka trochę zmiękną.

Wyjąć ciasto z lodówki, rozwałkować na grubość ok. 5mm.

Wyciąć koło średnicy trochę większej niż patelnia, na której przygotowaliśmy karmel i jabłka.

Ciasto rozłożyć na jabłkach, nakłóć widelcem.

Wstawić do nagrzanego do 170 st. C piekarnika i piec ok. 25-30min.

Wyjąć, poczekać króciutko, ok. 2-3min.( to BARDZO WAŻNE!)

Przykryć talerzem i odwrócić do góry nogami.

Smacznego!

*

" W tej ciszy przebywać wciąż chcę,

W tej ciszy daleki świat ten.
Ty koisz mój ból, usuwasz mój strach,
Gdy widzę Cię, Zbawco, przez łzy.

To nie gwoździe Cię przebiły, lecz mój grzech!
To nie ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech.
To nie gwoździe Cię trzymały, lecz mój grzech.
Choć tak dawno to się stało, widziałeś mnie!

Ja widzę Cię, Jezu mój, tam,
Jak wiele masz sińców i ran.
Miłości Twej moc zawiodła Cię tam,
Uwolnić mnie z grzechów i win.

Wspominam tak często ten dzień,
Golgotę i słodki jej cień.

Przyszedłem pod krzyż z ciężarem swych win,

Uwolnił mnie tam Boży Syn."